در انتقاد کردن نباید هدف تخریب شخصیت طرف مقابل باشد بلکه هدف باید پیشرفت دادن دوست و رفیق در زمینه مورد نظر و سوق دادن او به راه درست و حقیقت باشد.
تخریب کردن علاوه بر اینکه به پیشرفت دوست و رفیق کمک نمی کند بلکه او را به زمین خواهد زد پس در انتقاد کردن باید ملاک هایی را مد نظر داشته باشیم و این ملاک ها همان حدیث اهل بیت است که دوست باید آینه دوست باشد تا به وسیله او معایب دیده شود و در رفع آن ها کار گردد
البته بیان این نکته مهم و حیاتی به نظر می رسد که نباید هر حرفی را که مذائقمان خوش نیامد به عنوان تخریب جلوه دهیم و منتقد را به باد توهین و تحقیر بگیریم که فصد تخریب ما را داشته است.
نه بلکه باید علاوه بر متانت از روحیه انصاف نیز برخوردار باشیم
تنها کسانی که خود را برتر از دیگران می دانند به هیچ وجه خود را شایسته انتقاد ندانسته و چون خود را معصوم و مبرا از خطا و اشتباه دانسته اند هر انتقادی را به عنوان یک نقطه دشمنی و تخریب جلوه می دهند و در صدد نابودی و از بین بردن شخصیت منتقد می باشند.
ما همه ی انسان ها که ممکن الخطا هستیم امکان خطا در کرامان بسیار است. پس اگر کسی حتی به زعم خودمان انتقاد نا به جایی دارد باید با صبر و حوصله با آن مواجه شویم